zaterdag 4 februari 2012

Morgan kan onze steun gebruiken!

Hoogste tijd om weer eens contact op te nemen met Morgan, ‘onze’ orka, die sinds november in een attractiepark op Tenerife verblijft, waar ze meer ruimte heeft dan ze in het Dolfinarum had en bovendien met soortgenoten samen leeft. Haar eigen wens was altijd om weer vrij gelaten te worden in de oceaan.

Volgens de Orka Coalitie, die zich van begin af aan hard maakt voor de vrijlating van Morgan, maakt Morgan een zware tijd door in Loro Parque. Ik lees in de krant dat de Coalitie opnieuw een rechtszaak aanspant tegen het ministerie van economische zaken, landbouw en innovatie. De eis is nu dat Morgan alsnog naar Noorwegen verhuist en daar wordt uitgezet in een fjord. Maar als we de trainers en verzorgers van Morgan in het Loro Parque moeten geloven, is er geen reden tot zorg.

Ik leg het Morgan voor en hoor van haar: “Vertrouw op je eigen waarneming.” Daarom vergeet ik het krantenartikel en ik stem me verder af op Morgan. Ik voel dat ze het zwaar heeft. Er is veel te weinig ruimte. Het voelt als een kookpot. De andere orka’s vertonen wangedrag, begrijp ik van Morgan. Ontsnappen aan hen kan alleen als er een ander bassin geopend wordt, waardoor ze van elkaar gescheiden zijn.
Het lijkt erop dat de andere orka’s ergens in hun kop gecrasht zijn. Het kronkelt in die koppen. En de ruimte is veel te klein voor zulke grootse dieren, die van nature zoveel weidsheid om zich heen hebben.
Ik vraag Morgan hoe ze terugkijkt op het Dolfinarium. Het was veel te rustig en saai, maar ze was wel ‘het troetelkind’ en kreeg in die zin veel positieve aandacht van mensen. In Loro Parque moet ze de kracht van de andere orka’s zien te weerstaan.

Het voelt, net als eerder in het Dolfinarium, alsof ze enorm aan kracht heeft ingeboet. Ze laat zien dat ze haar ‘zuiverheid’ veilig heeft opgeborgen, diep in zichzelf. Alsof ze dat deel van zichzelf afschermt en beschermt.
Toen ik destijds na de uitspraak van de rechter, dat ze naar Tenerife overgebracht mocht worden, contact met haar had, nam ze me in beeld steeds mee naar de oceaan om samen te zwemmen en te genieten van de vrijheid. Ik wist toen dat ze ondanks haar gevangenschap vrij was in haar hoofd.

‘Hoe zit het nu met de vrijheid in je hoofd?’ vraag ik haar.
Die is ver te zoeken. Ze is diep gezonken. Ik vertel haar van de keren dat we samen zwommen en hoe goed dat voelde. Met moeite beklimmen we nu een trap en komen in de vrije oceaan. Het lijkt een beetje een must zoals we rondzwemmen, maar ik vind het belangrijk om haar te laten zien dat ze altijd in staat is om zichzelf in haar hoofd te bevrijden van de aardse last.
Ik druk haar op het hart dat er nog steeds mensen zijn die veel aan haar denken en die erg begaan zijn met haar. Dat doet haar goed. Maar ze is nu bezig te overleven. Ze wil haar psyche, haar geest, helder houden.

Morgan vindt zichzelf nog steeds een voorbeeld van hoe de samenwerking tussen mensen beter kan. En ze vindt het goed dat de Orka Coalitie doorgaat met haar vrij krijgen. Ik houd haar voor dat ik ervan overtuigd ben dat de mensen van het Dolfinarium hun best hebben gedaan voor haar. Dan hoor ik dat er veel dwingender redenen waren, zoals geld, macht en status. De mensen van het Dolfinarium lijken ‘te klein’ te zijn geweest voor de macht van Sea World. Ze lijken ingepakt te zijn.

Wat kunnen we nu nog doen voor Morgan en de andere orka’s, die in gevangenschap leven? Laten we in elk geval Morgan, de andere orka’s, het Loro Parque, de Orka Coalitie en rechtszaak, alle partijen die erbij betrokken zijn eens in het licht zetten met z’n allen. Wie weet wat er dan gebeurt.

Het doet Morgan goed dat er nog aan haar gedacht wordt, we kunnen haar vanuit ons hart steun en kracht toesturen. Het is goed als meer en meer mensen beseffen wat een grootse wezens orka’s zijn en dat het niet aan ons mensen is de natuur van deze dieren in te perken en te beheersen. De boodschap, de les en de uitdaging, die Morgan kwam brengen door verzwakt aan te spoelen op het strand, was samenwerking. Het overstijgen van alle persoonlijke of financiële belangen, verschillende meningen en het overstijgen van de angst. Alleen goede samenwerking tussen alle partijen zou ertoe hebben kunnen leiden dat zij vrijgelaten werd. Laat dat in elk geval een les voor ons zijn: Alleen door samenwerking en daarmee dus het overstijgen van persoonlijke belangen en angst, kunnen we oplossingen bewerkstelligen. Laten we kijken naar de gezamenlijke belangen, die we hebben in de wereld en daar samen aan werken.



Note: Hoofdstuk 29 van het boek ‘In de Stilte hoor je alles’ beschrijft de contacten die ik met orka Morgan had. Eén dag na het uitkomen van het boek werd besloten dat Morgan naar Tenerife overgebracht zou worden.


Aanvulling:

Naar aanleiding van deze oproep gaat Anna Vos, ook dierentolk, meteen aan de slag om Morgan, de andere orka’s in het attractiepark op Tenerife en alle betrokken mensen in het licht te zetten.

Ze stelt zich voor aan Morgan, legt uit wat ze komt doen en Morgan begint te praten:

“Mensen denken te weten wat goed voor ons is, maar ze weten het niet. Ze bedoelen het goed. Ze zijn bang dat als ze me vrijlaten en ik zou sterven, zij als de schuldigen daarvoor worden aangewezen. Ze maken ons geestelijk ziek. Wat we hier doen is alleen nog maar óverleven. Ik hoopte de mensen iets te leren.”

Anna vraagt of ze in haar lijf mag kruipen om te voelen hoe zij zich voelt. Dat mag. Onmiddellijk krijgt ze het heel benauwd, bijna alsof ze stikt. Ze voelt hoe haar geest zich afsluit van wat er gaande is en zich terugtrekt in een hoekje – overlevingsstrategie. “Het voelt een beetje als een goudvis in een ronde kom. Alleen maar alsmaar rondjes zwemmen, het houdt niet op, ik kan er niet uit en ik wil stoppen met rondjes zwemmen, maar ik kan niets anders doen.”

Morgan: “Mensen zijn hardleers … ikke, ikke, ikke. Er zijn mensen die het goed met ons voor hebben, maar niemand luistert naar ze. Ik zit gedwongen bij deze andere orka’s, kan mijn metgezellen niet zelf uitkiezen. Het is hier ieder voor zich.
Ik trek me geestelijk terug, sluit me op in mezelf om niet gek te worden. Er wordt OVER ons beslist, niet MET ons. Mensen zien het grotere geheel, de verbinding, nog niet. Ook de andere orka’s hier stompen af. Wij zijn gewend aan immense ruimten, hier zijn we opgesloten, is onnatuurlijk. Ik probeer niet te denken aan vrijheid, anders word ik gek. Daarom sluit ik mijn geest af. Te veel dieren in een te kleine ruimte, is onnatuurlijk, leidt onvermijdelijk tot problemen.

We zijn met zo velen om mensen wakker te schudden, maar ze slapen nog steeds (ze bedoelt: zo veel dieren overal ter wereld die als taak op zich hebben genomen om mensen bewust te maken). Ik heb hiervoor gekozen, maar het valt me zwaar. Laat mensen elkaar in het licht zetten en geef liefde door.
Mensen zijn niet superieur, ze zijn – net als wij – een schakel in het geheel.
Mensen stellen zich boven ons, maar we zijn gelijkwaardig. Als ze naar ons zouden luisteren, zouden ze weten wat we nodig hebben. We (ze bedoelt de dieren) blijven het proberen.

Sommige mensen moeten van hun voetstuk komen, anderen moeten hun nek durven uitsteken. Wij zijn machteloos zolang mensen niet wérkelijk naar ons willen luisteren. Maar we blijven het proberen. Laat liefde de drijfveer zijn, niet angst!
Er kan samenwerking zijn tussen mens, dier en natuur, maar de mens moet dat nog inzien. Dat is het behoud van de aarde. Ik blijf hopen. Wij zenden liefde uit, maar mensen doen er niets mee. Wij roepen mensen op tot samenwerking en begrip, maar ze zien alleen de verdeeldheid.
Er is alleen liefde, maar zoveel mensen zijn verhard en denken niet vanuit liefde en verbondenheid. Mensen denken vanuit “ik”, terwijl het “wij-bewustzijn” de basis van alles is. Stuur die boodschap de wereld in.”

Dan geeft Anna Morgan een healing en zet haar, de andere dieren en de mensen daar in het licht.

Dankjewel Anna, voor je bijdrage!

Het boek "In de Stilte hoor je alles" is te bestellen door een mail met naam en adres te sturen naar happy.view@xs4all.nl en het bedrag van 28 euro (€25,- voor het boek + €3,- p&p) over te maken naar giro 8029936 tnv Happy View te Utrecht.

1 opmerking:

  1. Voor iedereen die Morgan een warm hart toedraagt en begrijpt hoe nuttig het is haar te steunen en de grotere boodschap te zien in dit hele verhaal: DANK JULLIE!

    Ook al zijn de boodschappen van Morgan in dit laatste gesprek helder en duidelijk en verdient de hele gang van zaken duidelijk geen schoonheidsprijs: Wij willen benadrukken dat het ook Morgan was die zei: 'Zoek de dialoog. Actie verhardt.'

    Daarom plaatsen we geen reacties die beschuldigend en veroordelend van toon zijn. Het gaat om de samenwerking, met strijd lossen we niks op, dat zet partijen tegenover elkaar in plaats van naast elkaar.

    Het is een duidelijke les, die wij van de dieren hebben geleerd. Stuur positieve energie, geen negatieve... naar iedereen die hierbij betrokken is. Dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen